زندگی فرصتی محدود را برای رسیدن به آرزوهایمان پیش رو می گذارد.
تنها راه رسیدن به آنچه میخواهیم و خواستارش هستیم تمرین مهارت هایی است که ما را هر روز ، ثانیه به ثانیه به آنچه میخواهیم باشیم نزدیک تر کند.
نه گذشته و نه آینده
فقط زمان حال را تمرین کنید.
کانال تمرین رو به دوستانتان پیشنهاد کنید
http://tamrinn.blog.ir/
💎قانون یکم:
به شما جسمی داده شده. چه جسمتان را دوست داشته یا از آن متنفر باشید. باید بدانیدکه در طول زندگی در دنیای خاکی با شماست.
💎قانون دوم:
در مدرسه ای غیر رسمی وتمام وقت نام نویسی کرده اید که زندگی نام دارد.
💎قانون سوم:
اشتباه وجود ندارد، تنها درس است.
💎قانون چهارم:
درس آنقدر تکرار می شود تا آموخته شود.
💎قانون پنجم:
آموختن پایان ندارد.
💎قانون ششم:
قضاوت نکنید،
غیبت نکنید،
ادعا نکنید،
سرزنش نکنید،
تحقیرو مسخره نکنید و گرنه سرتان می آید.
💎قانون هفتم:
دیگران فقط آینه شما هستن.
💎قانون هشتم:
انتخاب چگونه زندگی کردن با شماست. همه ابزار ومنابع مورد نیاز رادر اختیاردارید.
💎قانون نهم:
جواب هایتان در وجود خودتان است. تنها کاری که باید بکنید این است که نگاه کنید،گوش بدهید و اعتماد کنید.
💎قانون دهم:
خیر خواه همه باشید تا به شما نیز خیر برسد.
به هیچ دسته کلیدی اعتماد نکنید بلکه کلید سازی را فرا بگیرید.
فردی سه عدد پرتقال خرید .
اولی را پوست کند ، خراب بود .
دومی را پوست کند ،خراب بود .
لامپ را خاموش کرد و سومی را خورد .
گاهی باید خودمان را به ندیدن و نفهمیدن بزنیم
تا بتوانیم زندگی کنیم.
قانون زندگی قانون باورها و مدار ها می باشد.
شما بر اساس باوری که دارید در مدار مربوط به آن باور قرار گرفته و تازمانی که در آن مدار قرار دارید مرتبا اتفاقات مربوط به آن مدار را تجربه خواهید کرد...
انسانی که در مدار فقر قرار داره و باورھای فقیرانه ای داره، در مداری قرار داره که ھر روز فقط آدم ھای فقیر رو می بینه، کارھایی بھش پیشنھاد میشه، وام ھایی بھش داده میشه که ھر روز فقیرترش می کنه، ایده ھایی به ذھنش میرسه که فقط فقیرترش میکنه، چون در مدار فقر قرار گرفته و مدام اتفاق ھایی براش می افته که این باورھای فقیرانه رو به معرض نمایش میگذاره.
اما انسانی که در مدار ثروت قرار داره، و به عنوان مثال بر این باوره که می تونه ماھی 50 میلیون تومان درآمد داشته باشه، چون در مدار 50 میلیون قرار داره مدام ایده ھایی به ذھنش میرسه، اتفاق ھایی براش می افته، با افرادی مواجه میشه که در نھایت این فرد رو به درآمد ماھیانه 50 میلیون تومان میرسونه.
نکته جالب اینکه چون این فرد در این مدار 50 میلیون تومانی قرار داره، نه میتونه به درآمد 200 میلیون تومان در ماه برسه و نه مثلا درآمد 10 میلیون تومان در ماه، چون به اطلاعات و منابع ھیچ کدام از این دو مدار دسترسی نداره.
این امر در مورد تمامی جنبه ھای زندگی و در مورد تک تک افراد صدق می کنه و ذھنت وقتی که ھدفی رو بھش میدی و ھدفی براش تعیین می کنی، با توجه به مداری که در اون قرار گرفتی بھت پاسخ میده که: آیا می تونی به این ھدف برسی یا نه. ؟!!
آیا مداری که در حال حاضر در اون قرار گرفتی به چنین منابعی که بتونه تو رو به ھدفت برسونه دسترسی داره یا برای رسیدن به این ھدف ویژه لازمه که مدارت رو تغییر بدی؟
پیر مردی فرزانه که تقریبا تمام عمر خود را با درستی و پاکی زندگی کرده بود به خاطر بعضی اعمال ناشایست که در طول حیات خود در زمین مرتکب شده بود باید دوره ای کوتا ه را در جهنم سپری می کرد
او با ورود به جهنم از آنچه که در آنجا می دید شگفت زده شد .وسایل مدرن هوای خوب و خیابانهای پر از درخت و همه جا میز های پر از غذا به چشم می خورد .
اما آدمها در جهنم به شدت گرسنه و لاغر بودند همه به نطر ترسناک می آمدند و این با وجود آن همه نعمت و امکانات عجیب می نمود
او هنگامی که سر میز غذا نشست متوجه موضوع شد . تمام چنگال ها 180 سانتیمتر درازا داشتند و قانون چهنم این بود که هر کس باید غذا ی خود را با چنگالی که از دسته گرفته است میل کند
کار مشکلی بود با اینکه چنگال از غذا پر می شد اما بر گرداندن آن به دهان تقریبا غیر ممکن بود با گذشت زمان پیر مرد دوره ی خود را سپری کرد و محکومیتش به آخر رسید و با حال نزار روانه ی بهشت شد
او از دیدن وضعیت بهشت بسیار شگفت زده شد.
همه چیز مانند جهنم نو و مدرن بود حتی چنگالهای غذا خوری 180 سانتیمتری . تنها تفاوت در آدمها بود آنها همه سالم و شاداب بودند و همه با شادمانی می خندیدند
او از خود پرسید چطور ممکن است
در بهشت ههم چیز مثل جهنم است پس چرا آدمها تفاوت دارند . حتی قانون غذا خوردن هم مانند جهنم بود .
هنگامی که زنگ غذا به صدا درامد و همه سر میزها نشستند او پاسخ خود را دریافت
هر کس یک چنگال بلند برداشت آنرا از غذا پر کرد و با آن به شخص مقابل خود غذا داد
آنها داشتند اصل عشق ورزیدن را می آموختند اصلی که ساکنان چهنم از آن بی خبرند .
تیکه کلام آنها این است: سحرخیز باش تا کامروا باشی و تحقیقات هم نشان می دهد ممکن است حقایقی در این ضرب المثل قدیمی وجود داشته باشد.
بیدار شدن با (یا قبل از) طلوع خورشید به مدیرعاملانی مثل تیم آرمسترانگ از AOL و ایندرا نویی از پپسی این امکان را می دهد که فرصتی برتر نسبت به دیگران به دست بیاورند و مشکلات را قبل از اینکه بقیه ی مردم دنیا از رختخواب بیرون بیایند، از بین ببرند.
این ساعات "اضافه” شانسی برای انجام تفکر خلاقانه، ورزش روزانه، و گذراندن زمان با خانواده را به آنها می دهد.
در ادامه مدیران موفق و سحرخیزی را به شما معرفی می کنیم که ممکن است شما را متقاعد کنند که دیگر هرگز دکمه ی snooze را در تلفن همراهتان نزنید.
ماری بارا مدیرعامل جنرال موتورز
مثل مدیرعامل اسبق، دنیل آکرسون، مدیرارشد فعلی جنرال موتورز هم یک سحرخیز است. طبق پروفایلی در نیویورک تایمز، او به طور منظم ساعت ۶ صبح در دفتر کارش بوده و هست و این سحرخیزی مربوط به قبل از این است که او حتی مدیرعامل این شرکت شود.
تیم آرمسترانگ مدیرعامل AOL
مدیر اسبق گوگل به گاردین گفت که خوابش سنگین نیست و هر روز ساعت ۵ یا ۵:۱۵ صبح برای ورزش، مطالعه، سرهم بندی محصولات AOL و پاسخ گویی به ایمیل ها بیدار می شود. آرمسترانگ راننده ای دارد که او را هر روز به سر کار می برد و برای او این امکان به وجود می آید که در طول مسیر طولانی اش کارهایش را هم انجام دهد.
اورسولا برنز مدیرعامل زیراکس
برنز با بیدار شدن در ساعت ۵:۱۵ صبح، از ساعات اولیه ی صبح برای رسیدگی به ایمیل ها استفاده می کند و بعضی اوقات طبق Yahoo Financeتا نیمه های شب هم کار می کند.
او همچنین از زمانش برای ورزش کردن استفاده می کند که به عقیده ی لارا واندرکام ” کاری است که موفق ترین افراد قبل از صرف صبحانه انجام می دهند”. برنز دوبار در هفته ساعت ۶ یک ساعت از زمانش را برای آموزش شخصی, برنامه ریزی می کند.
جف ایملت مدیرعامل CE
ایملت به روزنامه آینده می گوید که هر روز ساعت ۵:۳۰ صبح برای ورزش بلند می شود و در طول آن روزنامه می خواند یا CNBC نگاه می کند. او ادعا می کند که ۲۴ سال تمام است که ۱۰۰ ساعت در هفته کار می کند.
ایندرا نویی مدیرعامل کمپانی پپسی
نویی با بیدارشدن در ۴ صبح، به روزنامه آینده می گوید "می گویند خواب نعمتی است که خدا به ما داده… نعمتی است که هیچوقت به من داده نشده.” در یک مجموعه سخنرانی در پپسی، او فاش کرد که هیچ روزی دیرتر از ساعت ۷ در سرکارش نبوده.
این جمله از عبدالکلام، رئیس جمهورى کشور هند است که در ٢٢ مارچ ٢٠٠٨ در یک کنفرانس اقتصادى در فیلادلفیا بیان کرد.
از او پرسیده شد: آیا مى‌توانید از بین تجربیات خودتان، مثالى بزنید در مورد این که رهبران چگونه باید شکست‌ها را مدیریت کنند؟
پاسخ عبدالکلام چنین بود:
«در سال ١٩٧٣ من به عنوان مدیر پروژه پرتاب نخستین ماهواره هند برگزیده شدم. هدف ما قرار دادن نخستین ماهواره هند به نام «روهینى» در جوّ زمین تا سال ١٩٨٠بود.
بودجه و نیروى انسانى کافى در اختیار من قرار داده شد و در عین حال، به طور شفاف و صریح به من گفته شد که باید حتمن تا سال ١٩٨٠ ماهواره به فضا ارسال شود. هزاران نفر در قالب سیستم‌هاى علمى و فنى براى رسیدن به این هدف همکارى مى‌کردند.
در سال ١٩٧٩ فکر مى‌کنم ماه آگوست بود که ما فکر کردیم براى انجام کار آماده شده‌ایم. من به عنوان مدیر پروژه به مرکز کنترل پرتاب ماهواره رفتم. چهار دقیقه قبل از پرتاب ماهواره، کامپیوتر شروع به کنترل کردن تمام مواردى که پیش‌بینى شده بود کرد. یک دقیقه بعد، کامپیوتر برنامه پرتاب را متوقف کرد و اعلام کرد که بعضى از مولفه‌هاى کنترلى درست کار نمى‌کنند. کارشناسان و خبرگان فن به من گفتند که نگران نباشم. آنها همه محاسبات لازم را کرده‌اند و مشکلى نیست.
من با توجه به حرف آنها، کنترل سیستم را از «کامپیوترى» به حالت «دستى» تغییر دادم و دکمه پرتاب موشک را فشار دادم. در مرحله اول، همه چیز روبراه بود. امّا در مرحله دوم، مشکلى پیش آمد و به جاى آن که ماهواره در جوّ زمین قرار گیرد کل سیستم موشکى در خلیج بنگال سقوط کرد. این یک شکست بزرگ بود.
برنده شدن همیشه
به معنی اولین بودن نیست
برنده شدن به معنی انجام کار
بهتر از دفعات قبل است
بونی بلر
بیشتر مردم در دامنه ی کوه
صعود را رها نمی کنند
بلکه آنها در نیمه ی راه
صعود را رها می کنند
جان ماکسول
یک سال بعد
جناب عالی
حسرت خواهید خورد
که کاش از امروز
شروع کرده بودید
کارن لمب
