سخت می گیری. دنیا را سخت می گیری. آسان تر با آن تا کن تا مهربان تر شود. این همه مانع را خودت از اقصی نقاط دنیا جمع می کنی، می چینی سر راهت تا خیالت راحت باشد که هفت خوان رستم را عبور کرده ای و زندگی آسانی نداشته ای. همه مان یاد گرفته ایم که تبهکار و بدذاتیم. این چیز دیگری است از نوع خاص ترش که کلهء تو را پر کرده از ابداع روش هایی برای تنبیه خودت.
کتاب :پری فراموشی
نویسنده:فرشته احمدی
