زندگی یک انتخاب است انتخاب خود ما

زندگی امروز ما نتیجه ی انتخاب های آگاهانه یا نا آگاهانه ی گذشته ی ماست و انتخاب های امروز ، آینده ی ما را میسازند 

پس همواره شادی و خوشبختی را انتخاب کنیم و تکرار کنیم :

"من همیشه شادی و خوشبختی را انتخاب میکنم " 

 

"اگر دیگران توانستند پس من هم می توانم " 

"من هرگز دست از رویا هایم نمی کشم و مغلوب ترس و نا امیدی نخواهم شد چون نیروی درون من بر تر از تمام ترسها و مشکلات است"

"من شکست هایم را به پلکان ترقی تبدیل می کنم و به ماوراء شکستهای خود صعود خواهم کرد 

 موفقیت و شادکامی از آن من است چرا که هرگز نا امیدی و اندیشه ی نرسیدن را به ذهن خویش راه نمی دهم "

https://telegram.me/tamrinn

بخشش

 بخشیدن کسی که به تو بدی کرده تغییر گذشته نیست،تغییر اینده است.

نقطه شروع

خیلی از ما وقتی می­خواهیم کاری جدید را شروع کنیم آن را می­گذاریم برای یک روز خاص؛ مثلا روز تولدمان یا از اول ماه رمضان یا روز اول هفته، روز اول ماه، روز اول سال... شاید دلیلش این باشد که اغلب ما فکر می­کنیم این روزها یک روز متفاوت هستند که می­توانند ما را تبدیل به یک آدم متفاوت کنند. اما آیا واقعا این طور است؟!

وقتی قماربازها پنج شش دور، بازی می­کنند و می­برند؛ فکر می­کنند که روی شانس هستند و دفعه بعد هم باید ببرند و بنابراین شرط بندی های بزرگ می­کنند ... و خیلی وقتها می بازند! قماربازی هم که چندبار باخته است با خودش می­گوید که امروز روز باخت من است و بازی جدید را آغاز نمی­کند...

اما این فکر چیزی نیست جز «خطای ذهنی قماربازها»!

قماربازها فراموش می­کنند که: «بازی جدید و دست جدید، خیلی ربطی به بازی قبلی ندارد...»

تنها چیزی که من از بازی قبلی با خودم می­آورم «احساس­» من است، من در یک بازی جدید دستاوردهایم را جابه­جا نمی­کنم بلکه احساس­ام را جابه­جا می­کنم.

قمار جدید، خیلی ربطی به قمار قبلی ندارد...

گذشته هم به آینده وصل نیست و اگر هست آن چیزی که گذشته را به آینده وصل می­کند، «احساس من» است. حس خوب یا بدی که من از گذشته می­آورم باعث می­شود که زنجیر گذشته و آینده من متصل بماند. اگر هم گذشته و آینده به یکدیگر وصل باشند، حلقه اتصال آن اتفاقات بزرگی نیست که من آنها را بزرگ تصور می­کنم بلکه اتفاقات خیلی کوچکی­ست که شاید بتوانند سرنوشت من را به کلی تغییر دهند مثل حرف زدن با یک غریبه در یک مهمانی، یا پاسخ دادن به یک پیامک، یا هزار و یک اتفاق ساده­ی دیگر!

گذشته به آینده وصل نیست و اگر هم هست اتصال آن، در آن دانه ­های درشتی نیست که من می­بینم: در ادامه تحصیل، در مهاجرت، در ازدواج، ...خیلی از ما وقتی می­خواهیم کاری جدید را شروع کنیم آن را می­گذاریم برای یک روز خاص؛ مثلا روز تولدمان یا از اول ماه رمضان یا روز اول هفته، روز اول ماه، روز اول سال... شاید دلیلش این باشد که اغلب ما فکر می­کنیم این روزها یک روز متفاوت هستند که می­توانند ما را تبدیل به یک آدم متفاوت کنند. اما آیا واقعا این طور است؟!

وقتی قماربازها پنج شش دور، بازی می­کنند و می­برند؛ فکر می­کنند که روی شانس هستند و دفعه بعد هم باید ببرند و بنابراین شرط بندی های بزرگ می­کنند ... و خیلی وقتها می بازند! قماربازی هم که چندبار باخته است با خودش می­گوید که امروز روز باخت من است و بازی جدید را آغاز نمی­کند...

اما این فکر چیزی نیست جز «خطای ذهنی قماربازها»!

قماربازها فراموش می­کنند که: «بازی جدید و دست جدید، خیلی ربطی به بازی قبلی ندارد...»

تنها چیزی که من از بازی قبلی با خودم می­آورم «احساس­» من است، من در یک بازی جدید دستاوردهایم را جابه­جا نمی­کنم بلکه احساس­ام را جابه­جا می­کنم.

قمار جدید، خیلی ربطی به قمار قبلی ندارد...

گذشته هم به آینده وصل نیست و اگر هست آن چیزی که گذشته را به آینده وصل می­کند، «احساس من» است. حس خوب یا بدی که من از گذشته می­آورم باعث می­شود که زنجیر گذشته و آینده من متصل بماند. اگر هم گذشته و آینده به یکدیگر وصل باشند، حلقه اتصال آن اتفاقات بزرگی نیست که من آنها را بزرگ تصور می­کنم بلکه اتفاقات خیلی کوچکی­ست که شاید بتوانند سرنوشت من را به کلی تغییر دهند مثل حرف زدن با یک غریبه در یک مهمانی، یا پاسخ دادن به یک پیامک، یا هزار و یک اتفاق ساده­ی دیگر!

گذشته به آینده وصل نیست و اگر هم هست اتصال آن، در آن دانه ­های درشتی نیست که من می­بینم: در ادامه تحصیل، در مهاجرت، در ازدواج، ...